بلاتکلیفی ۱۲۹۵ ساختمان نیمه کاره در پایتخت
تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۵۰۶۸۵
تین نیوز
مناطق یک تا هشت بیشترین سهم از ساخت وسازهای رها شده را دارند.
چالش ساختمان های نیمه کاره و رها شده در سطح شهر تهران، چالشی قدیمی است. با وجود مشکلاتی که این ساختمان ها برای شهر و شهروندان ایجاد می کنند اما به دلیل خلاهای قانونی موجود امکان مداخله موثر مدیریت شهری برای ساماندهی این فضاها وجود ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش تین نیوز به نقل از روزن آنلاین، شهرداری تهران به تازگی نتایج پژوهشی با عنوان «آسیب شناسی ساختمان های رها شده شهر تهران و ارائه برنامه اقدام ساماندهی آنها» را منتشر کرده که براساس آمار ارائه شده در این پژوهش، ۱۲۹۵ پروژه ساختمانی متعلق به مالکان دولتی و بیشتر خصوصی در مراحل مختلف گودبرداری، اسکلت بندی، سفت کاری و نازک کاری به دلایل مختلف نیمه کاره رها شده اند و پیش بینی شده این روند به صورت صعودی در سال های آینده نیز ادامه داشته باشد.
در این مطالعه هفت چالش ناشی از ساختمان های رها شده شناسایی شده است. ایجاد ناامنی برای شهروندان به واسطه ایمن نبودن سازه های بنا، ایجاد تهدید برای ساختمان های مجاور گودبرداری های رها شده، انباشت مصالح ساختمانی، ایجاد آلودگی و انسداد شبکه دفع آب های سطحی، ایجاد نقاط ناامن و جرم خیز، بدنامی محلات شهری، اغتشاش بصری به همراه مخدوش شدن دید و منظر شهر و … بخشی از آثار و تبعات منفی وجود ساختمان های نیمه کاره و رها شده در سطح شهر هستند.
علت توقف ساخت وسازها در مرحله سفت کاریدر این گزارش مشکلات اقتصادی و تخلفات ساختمانی به عنوان دو دلیل اصلی رها شدن پروژه های ساختمانی عنوان شده و آمده است: بر اساس گزارش های ارائه شده توسط شهرداری های نواحی تهران این ۱۲۹۵ پروژه ساختمانی در سطح مناطق ۲۲گانه در مراحل مختلف فرایند ساخت وساز به دلایل مختلف به ویژه مشکلات اقتصادی و تخلفات ساختمانی نیمه کاره رها شده اند و این روند به صورت فزاینده ای در حال گسترش است. بررسی های انجام شده بر این ساختمان ها حکایت از آن دارد که این پروژه ها بیشتر کمتر از پنج سال قدمت رهاشدگی دارند و بخش عمده ای از آنها در مرحله سفت کاری رها شده اند که در تمام مناطق شهر تهران به جز منطقه ۱۰، غالباً وسعتی کمتر از ۲۰۰۰ متر مربع دارند. این موضوع به روشنی نقش تورم بالای مصالح در نیمه کاره رها شدن پروژه های ساختمانی را نشان می دهد.
۵ تا ۸ طبقه ها بیشتر نیمه کاره می مانندبر اساس این پژوهش در مناطق یک تا هشت به جز منطقه پنج، فراوانی ساختمان های رهاشده با اسکلت فلزی بیشتر است و با نزدیک شدن به مناطق جنوبی شهر از این نسبت کاسته شده و تعداد ساختمان های رها شده با اسکلت بتنی نسبت بیشتری را به خود اختصاص می دهد.
اکثر این ساختمان ها دارای تعداد طبقات متوسط بین پنج تا هشت طبقه هستند و در مرتبه بعدی ساختمان های کوتاه مرتبه بین یک تا چهار طبقه جای می گیرند در بین علل رها شدگی این پروژه ها، تخلفات ساختمانی و مشکلات مالی و شخصی دو علت اصلی گزارش شده توسط ناظران هستند که مورد اول بیشتر در مناطق اول تا پنجم و مورد دوم در دیگر مناطق به ثبت رسیده است.
آسیب شناسی فرآیند موجود حکایت از آن دارد که در حال حاضر و طبق قوانین موجود، مالکان ساختمان ها اختیاراتی دارند که نمی توان آنها را ملزم به تکمیل ساختمان و دریافت پایان کار کرد؛ از این رو شورای شهر و شهرداری تهران با مجموعه اختیارات حقوقی و قانونی خود نمی توانند در خصوص این قبیل فضاهای ناایمن شهری اقدام قابل توجهی انجام دهند که علت اصلی آن خلاهای قانونی و حقوقی موجود در این زمینه شناسایی شده است. به همین دلیل ابلاغ سازوکاری جهت شناسایی ساختمان های رها شده و اولویت بندی اقدام جهت ساماندهی و رسیدگی به منظور رفع خطر و آسیب از آنها مبتنی بر مؤلفه های تعریف شده برای مشخصات ساختمان های رها شده و آسیب های ناشی از آنها در پنج حوزه کلی آسیب زایی ایمنی، امنیتی اجتماعی، فرهنگی زیبایی شناختی و محیط زیستی ضرورتی اجتناب ناپذیر دارد.
مسیر حقوقی مقابله با رها شدن ساخت وسازهابه گزارش روزن آنلاین، بر اساس این پژوهش با در نظر گرفتن سه بازه زمانی کوتاه، میان و بلندمدت اقداماتی برای حل این چالش پیشنهاد شده است. در فاز کوتاه مدت پیشنهاد مصوبه فرآیند شناسایی، اولویت بندی و رفع خطر و آسیب ساختمان های رها شده (سامانه برخط پیشنهادی)، تهیه ابلاغیه جهت تسریع در فرایند تشخیص و رفع آسیب ساختمان های رها شده و … پیشنهاد شده، اصلاح و تکمیل ماده ۳۴ قانون نظام مهندسی ساختمان و رفع ضعف های حقوقی آن و واگذاری مسئولیت جدید به کمیسیون ماده ۱۰۰ جهت رسیدگی به رفع آسیب از ساختمان های رها شده برخی از راهکارهای میان و بلندمدت پیشنهادی است.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
منبع: تین نیوز
کلیدواژه: تخلفات ساختمانی اسکلت فلزی کمیسیون ماده ۱۰۰ ساختمان های رها شده ساختمان ها نیمه کاره شهر تهران پروژه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۵۰۶۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مزایای بیمارستان سیار در موقعیت های بحرانی و اضطراری
این امکانات نوآورانه مراقبت های بهداشتی می توانند به سرعت در مناطق بحران زده حاضر شده و مراقبت های اساسی را برای افراد آسیب دیده ارائه دهند. این مقاله به بررسی مزایای بیمارستان‌های سیار در موقعیت‌های جنگی می‌پردازد و در مورد توانایی آنها برای حرکت سریع، تخصص متخصصان پزشکی، تأثیر آنها بر روحیه و پتانسیل آنها برای توسعه مراقبت‌های بهداشتی جامعه بحث می‌کند.
1. تحرک و استقرار سریعیکی از مزیت های کلیدی بیمارستان های سیار در شرایط جنگی، توانایی آنها در جابه‌جایی سریع و آسان از یک مکان به مکان دیگر است. این بدان معنی است که آنها می توانند به صورت تاکتیکی در مناطقی که مراقبت های پزشکی فوری مورد نیاز است مستقر شوند. بیمارستان های سیار مجهز به تجهیزات و لوازم پزشکی پیشرفته هستند که امکان پاسخ فوری به جراحات و شرایط اضطراری در طول جنگ را فراهم می کند.
برخلاف بیمارستان‌های معمولی که نیاز به زیرساخت دارند، بیمارستان های سیار یا بیمارستان های صحرایی می‌توانند به سرعت راه‌اندازی و عملیاتی شوند. این چابکی به متخصصان پزشکی اجازه می دهد تا به میدان نبرد برسند و خدمات مراقبت های بهداشتی یکپارچه را بدون تاخیر ارائه دهند. استقرار سریع بیمارستان‌های سیار به سربازان مجروح کمک می‌کند تا مراقبت‌های پزشکی را به‌موقع دریافت کنند و شانس بقای آنها را افزایش دهد و عوارض طولانی‌مدت را کاهش دهد.
2. کادر پزشکی متخصصبیمارستان های سیار توسط متخصصان پزشکی بسیار ماهر که در درمان آسیب های مربوط به جنگ تخصص دارند، کار می کنند. این متخصصان در برخورد با پیچیدگی ها و چالش های منحصر به فرد در موقعیت های جنگی ماهر هستند. با آموزش جامعی که به طور خاص برای رسیدگی به آسیب های جنگی طراحی شده است، آنها دارای تخصص لازم برای ارائه مراقبت های با کیفیت بالا تحت فشار شدید هستند.
حضور پزشکان، پرستاران و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی با تجربه در بیمارستان های سیار به طور قابل توجهی وضعیت بهبود نهایی بیماران را افزایش می دهد. آنها در تریاژ، مدیریت تروما و روش های جراحی اضطراری آموزش دیده اند و به آنها اجازه می دهد تا به طور موثر آسیب های شدید را کنترل کنند. حضور متخصصان ارتوپدی، جراحی تروما، بیهوشی و مراقبت های ویژه، مراقبت های موجود را بیشتر بهبود می بخشد.
علاوه بر این، بیمارستان‌های سیار اغلب دارای قابلیت‌های پزشکی از راه دور هستند که امکان مشاوره از راه دور با متخصصانی را فراهم می‌کند که ممکن است از نظر فیزیکی حضور نداشته باشند. این دسترسی مجازی به تخصص پزشکی کیفیت مراقبت های ارائه شده به سربازان را حتی در مناطق دورافتاده یا غیرقابل دسترس افزایش می دهد.
3. تقویت روحیهبیمارستان های سیار نقش حیاتی در تقویت روحیه سربازان و سایر پرسنل خدمت در مناطق جنگی دارند. آگاهی از اینکه مراقبت های پزشکی جامع و به موقع در دسترس است می تواند احساس امنیت و اطمینان خاطر ایجاد کند. این اطمینان خاطر میتواند روحیه بخش باشد به ویژه زمانی که نیروها از خانه دور هستند و با فشارهای فیزیکی و روانی نبرد مواجه می شوند.
دانستن اینکه بیمارستان های سیار برای رسیدگی به آسیب‌ها و بیماری‌ها وجود دارند و مجهز هستند، میتواند اضطراب و استرس روانی را کاهش دهد و حس اعتماد به نفس قوی‌تری را در میان سربازان تقویت کند. این در نهایت به رفاه کلی و سلامت روان آنها کمک می کند. علاوه بر این، حضور متخصصان پزشکی که در پزشکی رزمی مهارت دارند، اعتماد و اطمینان به سیستم مراقبت های بهداشتی را افزایش می دهد.
4. توسعه مراقبت های بهداشتی جامعهبیمارستانهای سیار نه تنها مراقبت‌های پزشکی مستقیم ارائه می‌کنند، بلکه به توسعه خدمات بهداشتی عمومی در مناطق آسیب‌دیده از جنگ نیز کمک می‌کنند. این امکانات پزشکی قادر به ارائه برنامه های پیشگیری و آموزشی هستند که به کاهش آسیب ها و بیماری های مربوط به جنگ و سایر خطرات امنیتی کمک می کند.
در بسیاری از مناطق جنگ زده، دسترسی به مراقبت های بهداشتی محدود است یا وجود ندارد. استقرار بیمارستان‌های سیار نه تنها نیازهای فوری پزشکی را برطرف می‌کند، بلکه با ایجاد زیرساخت‌های موقت مراقبت‌های بهداشتی، توسعه بلندمدت را تقویت می‌کند. این امکانات می تواند به عنوان یک کاتالیزور برای آموزش پزشکی، آموزش افراد محلی به عنوان کارکنان بهداشتی و ارتقای آگاهی سلامت در جامعه باشد.
علاوه بر این، این بیمارستان ها می‌توانند با امکانات و مقامات محلی مراقبت‌های بهداشتی همکاری کنند و از آنها در ایجاد سیستم‌های مراقبت بهداشتی انعطاف‌پذیر حتی پس از جنگ حمایت کنند. بیمارستان‌های سیار با ارائه منابع، انتقال دانش و تخصص فنی، به دسترسی پایدار و بهبود یافته به مراقبت‌های بهداشتی برای جوامع متاثر از درگیری‌ها کمک می‌کنند.
بدون شک طیف وسیعی از مزایای درمانی در موقعیت های جنگی توسط این بیمارستان ها ارائه میشود که به طور قابل توجهی دسترسی به مراقبت های بهداشتی را در میدان جنگ بهبود می بخشد. توانایی آنها برای استقرار سریع، همراه با متخصصان پزشکی که به طور خاص برای درمان های مربوط به جنگ آموزش دیده اند.
بیمارستان های سیار نقش حیاتی در کاهش اثرات مخرب جنگ بر سیستم های مراقبت بهداشتی ایفا می کنند. استقرار سریع، سازگاری، و توانایی آنها برای رسیدگی به آسیب های خاص جنگ، آنها را به ابزاری ارزشمند در نجات جان ها و کاهش آسیب های جسمانی تبدیل می کند. با سرمایه‌گذاری در بیمارستان‌های سیار و اطمینان از استقرار مناسب آنها در مناطق جنگی، می‌توانیم راه نجاتی برای کسانی که در آتش متقابل گرفتار شده‌اند ارائه دهیم و مسیر سریع‌تری برای سلامت و بهبودی جوامع آسیب‌دیده را ارتقا دهیم.
با ترکیب طراحی نوآورانه، تجهیزات تخصصی و تعهد به مراقبت جامع، بیمارستان‌های سیار صباپالایه می‌توانند به چراغ‌های امید در مناطق جنگ‌زده تبدیل شوند. آنها راه حیاتی برای مراقبت های پزشکی ارائه می دهند، بهداشت روانی را ارتقا می دهند، و جوامع را برای بازسازی زندگی خود توانمند می کنند.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900159
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»